Artikels

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »

Er zijn toch geen problemen...

We trekken aan de mouw van de leerkrachten als ons kind niet gelukkig is, als we merken dat hij of zij niet (meer) graag naar school gaat, moeite heeft om mee te werken in de klas, om aandachtig te blijven, huiswerk te maken, de boel op stelten zet, ... kortom als er één of meerdere dingen niet goed gaan. Op dat moment hebben we signalen dat er iets niet klopt en vragen we om de nodige aanpassingen.

Lees meer »

Afgeremd...

"Lezen moet je niet aanmoedigen, dat is pas voor het eerste leerjaar."

"We kunnen niet ingaan op haar interesse in breuken, want wat gaat ze volgend schooljaar dan leren?"

"Verrijken willen we wel doen, maar aan een sneller tempo door de leerstof, nee, dat vinden wij geen goed idee."

"Dat hoor je pas in het vijfde leerjaar te leren, dus nog even wachten!"

"Misschien wil hij wel sommetjes doen, maar je kan hem beter stimuleren om te spelen. Hij is nog een kleuter!"

Lees meer »

Lichtjes in hun ogen

De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.

Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... 

Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.

Lees meer »

De wachtkamer

Wachtkamers zijn niet de leukste plekken om te vertoeven. Soms heb je geluk en heb je een boek bij, als je graag leest tenminste, of je bladert wat in een oud tijdschrift dat je op het bijzettafeltje vindt, of misschien pruts je wat op je smartphone. Maar hoe dan ook hoop je toch dat je zo snel mogelijk geroepen wordt zodat je uit die wachtkamer mag.

Stel je voor dat je als kind of jongere 5 dagen per week meermaals in een wachtkamer zit, met wat geluk met een blad om te tekenen of een boek om te lezen, maar vaak ook zonder. Je moet gewoon wachten, en rustig graag, want rondom jou zijn een heleboel andere kinderen die in dezelfde ruimte zitten maar geconcentreerd moeten kunnen werken.

Nog al te vaak vertellen cognitief sterke kinderen en jongeren dat ze wel erg vaak moeten wachten in de klas. Meermaals elke dag. Na de uitleg, die eigenlijk ook al te uitgebreid is voor hen, mogen ze aan de slag, ze vliegen erin en zijn snel klaar. En dan moeten ze even wachten tot de rest klaar is, tot de oefeningen verbeterd en besproken worden, iets wat meestal ook geen meerwaarde heeft voor hen en dus ook voelt als wachten.

Lees meer »

Een gouden medaille komt niet uit de lucht vallen.

“Als het kind dan cognitief zo sterk is, dan komt het er toch vanzelf wel?” horen we nog al te vaak. Niemand die gelooft dat Nina Derwael een topturnster geworden zou zijn zonder de juiste begeleiding, zonder de vele trainingen, zonder alle mogelijkheden die gecreëerd werden zodat zij zich ten volle kon ontplooien. Waarom blijven we wel vasthouden aan het idee dat cognitief sterke kinderen geen aangepaste omkadering nodig hebben? Waarom noemen we het uitdagen van cognitief sterke kinderen “pushen”? Waarom worden zij nog al te vaak afgeremd in hun leren? Waarom mogen we niet trots zijn en juichen als een cognitief sterk kind zich toont?

Lees meer »

Een misverstand over de groeimindset

Giel, 5 jaar, tekende of kleurde zelden of nooit (als in werkblaadjes stond "kleur de appel rood en de peer groen" zette hij een kruisje of een stipje in de juiste kleur). Hij vond het niet leuk, voor een stuk ook zeker omdat het niet lukte zoals hij dat wilde... Dat oefenen daarbij zou kunnen helpen, dat drong niet door... Hij kon het niet en daar zou hij zelf niets aan kunnen veranderen. Een duidelijk voorbeeldje waarbij zijn vaste mindset speelt. Blijkbaar zat hij er wel mee, want hij vroeg aan Sinterklaas "iets waarmee ik beter kan tekenen".

Zelf kan ik trouwens ook niet goed tekenen. Moet ik – met een groeimindset – zeggen "nog niet"? Ik denk niet dat ik het ooit goed zal kunnen. Niet vanwege een gebrek aan aanleg (al zou ik het vroeger wel zo uitgelegd hebben), maar de ambitie is er niet. Natuurlijk, ik zou wel goed willen kunnen tekenen, maar niet zo graag dat ik er echt inspanningen voor wil doen. Sommigen zullen hier een vaste mindset in zien, maar dat klopt niet.

Voor je spreekt over een vaste mindset is het belangrijk om te kijken waarom iemand geen inspanning wilt leveren. Is het omdat hij of zij niet gelooft dat inspanningen zullen helpen om beter te worden? Of vindt hij of zij het niet nodig of belangrijk om beter te worden?

Lees meer »

"Ik ben slim."

Giel: "Kaatje is een meisje... Fien is ook een meisje...."

"Is Giel ook een meisje?

Giel: "Nee, Giel is slim."

Een herinnering op Facebook van 7 jaar geleden komt voorbij, ik glimlach, want grappig is het wel. Toen was het enkel grappig, nu zie ik meer. Giel, nog maar dik 2 jaar, omschrijft zichzelf als slim. Al op zeer jonge leeftijd werd zijn vaste mindset overvloedig gevoed. Onbedoeld en onbewust.

“Jij bent slim, zeg!” of “Wat een slimme jongen!”

Veelvuldig kreeg Giel op zeer jonge leeftijd te horen dat hij slim was. Omdat hij niet enkel vierkant, driehoek en cirkel maar ook een heleboel andere vormen wilde leren in de crèche, omdat hij op 3-jarige leeftijd “een hexagoon” ontdekte tussen de badkamertegels tijdens een speelafspraakje, omdat hij één van zijn grappige en gevatte uitspraken deed, omdat hij als kleinste in de zaal snel en luid riep welke planeet er getoond werd, … Op zo'n momenten wordt er al snel gereageerd met een uitspraak zoals “Jij bent een slimmerik!” door grootouders, vrienden, onbekenden, en ook door ouders.

Wij stonden er helemaal niet bij stil welke impact dit kon hebben. Als ik me al ergens zorgen over maakte, dan was het dat hij arrogant zou worden en zichzelf heel wat zou vinden. Wisten wij veel...

Vier jaar later, 6 jaar en in het eerste leerjaar bleef er nog weinig over van het zelfvertrouwen dat hij als kleuter had. Faalangst en een laag zelfbeeld namen over, nachtmerries en huilbuien kwamen vaker voor dan grappige en gevatte uitspraken. Slim noemde hij zichzelf niet meer, wel dom, en bij elke kleine fout zag hij daar een bewijs van.

Gelukkig kwamen we terecht bij de juiste psycholoog die meteen begreep wat er aan de hand was. Giel vertrouwde haar waardoor de mindsettraining zijn vruchten afwierp. Zowel Giel als wij leerden over een groeimindset, over hoe inspanningen nodig zijn om tot een resultaat te komen. Dat we kneedbaar zijn en dat we zoveel beter kunnen worden in wat dan ook, als we maar echt proberen. Dat we ook fouten zullen maken en tegenslagen kunnen tegenkomen. Dat we niet simpelweg “slim” of “dom” zijn, maar ervoor kunnen kiezen om elke dag bij te leren en te groeien.

Het blijft iets broos en we zijn nog niet helemaal verlost van die vaste mindset, maar we groeien elke dag. We spreken meer en meer in groeitaal en we horen dat ook in de uitspraken van de kleine broer die nu zegt “Ik kan dat nog niet! Ik moet het leren!”. Fixie en Growie vechten nog vaak in het hoofd van Giel, maar Growie wordt duidelijk sterker. En elke keer dat Growie wint, vieren we.


Als je je wil verdiepen in mindset, dan is het boek Mindset van Carol E. Dweck het perfecte leesvoer. Ook geef ik - samen met Ilse van hoogbegaan - regelmatig een webinar over het integreren van een groeimindset in de opvoeding (zie webinar tab). Is die vaste mindset in die mate een probleem dat je het niet zelf opgelost krijgt, dan kan een mindsettraining een oplossing zijn. Je mag me steeds contacteren via info@altamente voor meer informatie. 

Lees meer »

In het begin ging alles prima...

Op een dikke 9 maanden liep ze vlot rond op haar korte, mollige beentjes, op 13 maanden hielp ze haar mama met de pasgeboren baby. Een doekje brengen om teruggegeven melk op te vegen, aangeven van de luier bij het verversen, een tutje uit de verzorgingstas opvissen. Ze deed het met de grootste zorg en verantwoordelijkheid.

Lees meer »

Grrroei!

Platform Mindset heeft een nieuw spel op de markt gebracht en wij probeerden het uit! Je speelt met 2 tot 6 spelers en je probeert de kaarten in je hand uit te leggen aan de hand van overeenkomstige kleuren, cijfers of symbolen. Er zijn ook kaarten met functies zoals het veranderen van de kleur of het wisselen van kaarten. Maar dat is slechts de basis want het spel zet je ook aan om met je groeimindset aan de slag te gaan. En dan wordt het interessant natuurlijk.

 

Lees meer »

Goed genoeg moeder

Tot mijn dertigste was ik overtuigd dat ik geen kinderen wilde. De belangrijkste reden was dat ik er al meteen van uitging dat ik dat niet goed zou doen, moeder zijn. Ik kan erg ongeduldig zijn, ik zag me niet meteen tussen de vingerverf en het koekjesdeeg en de hoge eisen die er leken te zijn rond het moederschap brachten me één duidelijke conclusie: ik kan dat niet.

 

Lees meer »

Het gaat zo traag!

"Oke, ik snap het al... moet ik echt de rest van het filmpje nog kijken? Het gaat zo traag!

 

Mijn oudste zoon kreeg deze week voor het eerst nieuwe leerstof via instructiefilmpjes. De uitleg was traag, uitgebreid en herhalend. Voor elke stap werd uitgebreid de tijd genomen en algauw zag ik Giel bijna vechten met zichzelf om te blijven kijken. Ik twijfelde even – in de klas volgt hij ook gewoon mee – maar zette dan het filmpje op pauze en liet hem aan de slag gaan met het werkblaadje. Vlot maakte hij de oefeningen en hij kon verder naar het volgende filmpje. Dat tweede filmpje begon met een rustige herhaling van het eerste filmpje. Paniek in de ogen van Giel, dus we gingen even snel vooruit naar het nieuwe gedeelte dat opnieuw aan een voor Giel tergend traag tempo werd uitgelegd. Zo gauw hij dacht alle nodige info te hebben liet ik hem weer aan het werk gaan. En opnieuw ging het goed.

 

Lees meer »

Help! Mijn kind wil niet werken!

"Help! Mijn kind geraakt moeilijk aan de gang en zelfs eens bezig merk ik dat ze meer niet dan wel aan't werk is. Als ik haar probeer te helpen wordt ze boos en ook al weet ik dat het niet mag, uiteindelijk verlies ik mijn geduld en begin ik ook te roepen. Dit hou ik zelfs geen week vol!"

Lees meer »