"Lezen moet je niet aanmoedigen, dat is pas voor het eerste leerjaar."
"We kunnen niet ingaan op haar interesse in breuken, want wat gaat ze volgend schooljaar dan leren?"
"Verrijken willen we wel doen, maar aan een sneller tempo door de leerstof, nee, dat vinden wij geen goed idee."
"Dat hoor je pas in het vijfde leerjaar te leren, dus nog even wachten!"
"Misschien wil hij wel sommetjes doen, maar je kan hem beter stimuleren om te spelen. Hij is nog een kleuter!"
Doorheen hun schoolloopbaan lopen cognitief sterke leerlingen het risico afgeremd te worden. Met goede bedoelingen probeert men deze leerlingen zoveel mogelijk binnen het standaard curriculum te houden. Alle leerlingen uit hetzelfde geboortejaar zien dezelfde leerstof binnen eenzelfde periode. Voor de zwakkere leerlingen is er remediëring voorzien, voor de sterkere leerlingen wordt gelukkig al vaak enige vorm van verrijking aangeboden. Voor een deel van die cognitief sterke leerlingen is dit passend. Ze gaan sneller door de basisleerstof en de vrijgekomen tijd spenderen ze aan complexere oefeningen of ze mogen vakoverschrijdend werken. De uitdaging werkt motiverend en ze komen in hun leerzone waardoor ze kunnen oefenen met vaardigheden die ze later nodig zullen hebben.
Toch is dit niet altijd de passende interventie. Er zijn ook kinderen die interesse en intrinsieke motivatie tonen om sneller door de leerstof te gaan, die een grote voorsprong hebben op het curriculum en uitkijken naar nieuwe leerstof, leerstof die pas in een volgend jaar aan bod zou komen. Er zijn leerlingen die voor een bepaald vak of het hele curriculum niets meer bij te leren hebben. Deze leerlingen hebben nood aan sneller dan gemiddeld door het curriculum te gaan, voor bepaalde vakken, of voor het hele curriculum. Daarnaast blijft verrijking nog aangewezen.
Je remt deze leerlingen af als je zegt dat ze moeten wachten, dat ze niet mogen leren waar ze interesse in tonen, dat ze niet mogen leren op het tempo dat bij hen past. Je ontkent hun leerhonger en je negeert hun intrinsieke motivatie. Precies die intrinsieke motivatie is een enorm krachtige motivatie. Het is een vorm van motivatie die helemaal uit jezelf komt en die je helpt te ontplooien tot wie je werkelijk bent. Niet inspelen op de intrinsieke motivatie kan grote gevolgen hebben voor het kind, zoals motivatieverlies, desinteresse voor het schoolse gebeuren, onderpresteren, opstandigheid, depressieve gevoelens, gevoelens van onbegrip, enz.
Leergierigheid en intrinsieke motivatie om iets te leren is zo waardevol, hier tegenin gaan om een kind binnen het curriculum te doen passen is voor mij net zo onbegrijpelijk als een paar te kleine schoenen aandoen. Het is pijnlijk, je komt uiteindelijk moeilijker vooruit, en het is compleet zinloos.
Reactie plaatsen
Reacties