De kinderen zijn een dikke week thuis en ik zie hen weer veranderen. Mijn kleuter praat opnieuw veel meer en duidelijker, kan rustig en geconcentreerd grotere legosets maken, maakt weer sprongen in zijn rekenkundig inzicht en speelt vlot mee in de ingewikkelde verhaallijnen van zijn tienjarige broer.Die tienjarige die de laatste tijd nauwelijks te motiveren is tot meer dan gamen, neemt weer spontaan boeken vast, bouwt legosteden, speelt uren pittige gezelschapsspellen en is zelfs begonnen met het ontwikkelen van een eigen spel (en staat daarbij open voor feedback!). Samen doen we proefjes, kijken we naar filmpjes over de James Webb telescoop, en kiezen we naar welke tentoonstelling of museum we deze vakantie zullen gaan, ... Opvallend, elke vakantie lijkt dit te gebeuren. Ook rondom mij - bij andere ouders van cognitief sterke kinderen - hoor ik vergelijkbare verhalen. Kinderen bij wie de motivatie ver te zoeken was, willen nu ineens wel weer bouwen, nadenken, verdiepen, ontdekken en creëren. Het woordje "flow" hoorde ik de afgelopen week meer dan eens bij deze ouders die de laatste maanden niet goed meer wisten hoe hun kind nog te stimuleren en te motiveren, voor school en in hun vrije tijd.